ခ်စ္ျခင္း=
ဒုကၡမဟုတ္ပါ........
အၾကည့္တစ္ခ်က္ ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္နွင့္...
ဒီမ်က္၀န္းအၾကည့္ သူ႔ဆီအေရာက္......
မေျပာေတာ့ဘူးလို႔
ဆံုးျဖစ္ထားတဲ့ၾကားက....
ၾကင္နာမွု အရိပ္အေယာင္ေတြ ပြင့္အန္က်မိတယ္.....
မသြားသင့္မွန္း သိေနပါလ်က္....
ေျခလွမ္းေတြက သူ႔ဆီကိုသာ ဦးတည္ခ်င္လို့....
အရာရာကို ထိမ္းခ်ဳပ္ေစာင့္စည္းဖို႔....
အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ သတိေပးခဲ့....
အဆင္ျခင္မဲ့..ဦးေနွာက္တစ္ခုရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ....
ေဟာဒီ...နွလံုးသားကလည္းမနာခံခ်င္....
ဖီလာဆန့္က်င္ မ်က္ကြယ္ျပဳလို့....
သူထင္ရာစိုင္းေနလိုက္ပံုမ်ား...
ရီေ၀ေ၀ သူ႔အၾကည့္ေတြမွာ နစ္ေမ်ာ...
သူ႕မာယာ ၀ဲဂယက္ေတြက....
ရုန္းမထြက္နိုင္ေအာင္တြယ္ျငိ
အထပ္ထပ္ထိန္းခ်ဳပ္ေနတဲ့ၾကားကပဲ...
အနာခံမဲ့ ခ်စ္စိတ္ေတြ ရုန္းကန္ထၾကြေနေလရဲ့.....
တစ္ေန့ထက္တစ္ေန႔......
တစ္ညထက္တစ္ည......
တရိပ္ရိပ္နဲ႔တက္လာတဲ့ လြမ္းေဆြးမႈ ဒီဂရီ....
ဘယ္လိုမွလည္း တားဆီးလို႔မရနိုင္ေတာ့.....
ၾကိဳးစားေမ့ေပ်ာက္ျခင္းကလည္း မစြမ္းသာေသး....
သက္ျပင္းေမာေတြသာ အခါခါ....
အခ်စ္ေၾကာင့္ခံစားရေသာ ေ၀ဒနာမ်ားကား...
ဒုကၡရယ္လို႔ေတာ့ မဆိုလိုခ်င္ခဲ့တာ အမွန္ရယ္ပါ....
No comments:
Post a Comment